klei


Eigenschappen

Voorkeurslabelklei
DefinitieNatuurlijk door of in water afgezet materiaal dat is ontstaan door verwering van gesteenten, behorende tot de fijnste groep afzettingsgesteenten.
Toelichting op definitieVolgens de NEN 5104 bestaat het voor 25-100% uit lutumfractie en voor 0-70% uit siltfractie. De zandfractie zal in de praktijk 0-50% bedragen. Klei heeft plastisch-cohesieve eigenschappen, die sterk afhankelijk zijn van vochtgehalte, pakking, korrelgrootteverdeling en soort kleimineralen. (bron: Aquo)


Klei is een klastisch sedimentair gesteente, dat voornamelijk bestaat uit lutum, gronddeeltjes kleiner dan 2 µm.

Het verschil met zand is dat zand bestaat uit kleine rotsblokjes (als gevolg van erosie door water, wind en/of temperatuurverschillen) en klei bestaat uit (kleine) kleiplaatjes. Kleiplaatjes zijn chemisch gevormd en bestaan uit silicium- en aluminiumzouten. Als gevolg van de plaatjesvorm en chemische samenstelling heeft een kleiplaatje een positieve en een negatieve kant waardoor water en mineralen beter worden vastgehouden. Samen met het humusgehalte (voor zowel zand- als kleigrond) bepaalt dat een groot deel van de vruchtbaarheid van de grond.

Indien de grond voor meer dan 25% bestaat uit lutumdeeltjes is er sprake van klei. Bij 25% tot 35% lutum is er sprake van lichte klei, bij 35% tot 50% is er sprake van matig zware klei en bij meer dan 50% lutum is er sprake van zware klei.

Klei bestaat uit kleimineralen, waarvan vele soorten bestaan. Kleigronden zijn, vergeleken met zand, slecht waterdoorlatend. In droge tijden houden ze veel langer water vast, maar in natte tijden verdrinken gewassen eerder. Ook hebben kleigronden minder last van uitspoeling van mineralen zoals nitraat en fosfaat dan zandgronden. Hierdoor houden ze beter voedselstoffen voor planten vast en zijn ze over het algemeen voedselrijk. Pogingen om in het kader van natuurbeheer kleigronden te verschralen zijn nutteloos of moeten zeer lange tijd worden volgehouden. Kleigronden zijn structuurgevoeliger dan de meeste zandgronden. Het organische stofgehalte moet op peil gehouden worden (door het aanbrengen van organische mest en keuzes in het bouwplan) en bekalking. Kleigrond is gevoeliger voor structuurbederf door zware machines dan zandgrond. Bodemleven en ook een vorstperiode (als gevolg van het uitzetten en inkrimpen van ijs) doet de bewerkbaarheid van kleigrond in het daaropvolgende teeltseizoen goed.

Leisteen bestaat uit klei dat door nieuwe afzettingen is samengedrukt (vergelijk zandsteen). Grote delen van bijvoorbeeld de Eifel daar waar het oppervlak bestaat uit verweerd leisteen zijn dan ook redelijk vruchtbaar.

Klei komt in Nederland voornamelijk voor in de kuststreken (zeeklei) en langs de rivieren (rivierklei) en meer landinwaarts op hogere gedeelten beekklei of leem. Kleigronden die ontwaterd worden, komen lager te liggen, doordat het water dat zorgde voor meer ruimte tussen de kleideeltjes verdwenen is en de kleideeltjes dichter op elkaar komen te zitten. Dit verschijnsel wordt inklinken (of klink) genoemd. Klink is een van de factoren die bijdragen aan bodemdaling. (bron: Wikipedia)

Afzettingsmateriaal van een rivier of zee. Bestaande uit aluminiumsilicaat en andere fijne deeltjes van organische en anorganische oorsprong. (bron: DIV)
Exacte overeenkomsthttps://www.aquo.nl/index.php/Id-ff369467-6d02-440c-a290-ec559b440fa3, https://nl.wikipedia.org/wiki/Klei
Afbeelding van250px-Clay_magnified.jpg

Kleideeltjes 23.500 maal vergroot.

zee klei

Zee klei.
StatusConcept

Relaties

VertrekpuntRelatieEindpunten
kleiBreder
kleiBron van
kleiLid van Aquo

Afgeleide relaties

VertrekpuntRelatieEindpunt
aardewerk (Begrip)Brederklei
kleirijperij (Begrip)Brederklei
lutum (Begrip)Brederklei
schrale klei (Begrip)Brederklei
stevige klei (Begrip)Brederklei
Rdf.jpg