| Toelichting op definitie | Onderhouden door ASPRS, het formaat is momenteel op https://www.asprs.org/divisions-committees/lidar-division/laser-las-file-format-exchange-activities
LAS-projecten kunnen erg groot zijn (veel GB komen veel voor) en profiteren enorm van compressie en tegels.
Gespecialiseerde compressoren die de structuur van het LAS-formaat en de gemeenschappelijke gegevenskenmerken begrijpen, kunnen aanzienlijk beter presteren dan algemene compressiealgoritmen.
- LAZ-formaat gebruikt geoptimaliseerde compressie en is open source.
- zLAS is een gepatenteerd ESRI-formaat dat niet algemeen aanvaard is door de overheidsbureaus die de voorkeur geven aan open formaten.
Tegels bieden twee belangrijke voordelen
- Na het lezen van de bestandskop weet de software direct of de tegel op de huidige kaart staat. Omdat opslag in een LAS-bestand elke volgorde kan hebben, moet het opeenvolgend worden verwerkt, een reflectie tegelijk. Er zijn schema's om de bestanden te indexeren, wat dit kan verbeteren, maar ze gebruiken de initiële bepaling of er relevante gegevens in de tegels zijn.
- Tegels kunnen voor veel bewerkingen parallel worden verwerkt, waardoor de weergave of analyse wordt versneld door deze over meerdere processors of kernen te verdelen. De software moet expliciet zijn geschreven voor multi-threading.
Het LAS-bestand bevat voor elk punt een aantal velden die nuttig kunnen zijn voor analyse en voor weergave:
- x, y-coördinaten, meestal in de UTM-projectie
- z, de hoogte
- Classificatie .
- De intensiteit van de geretourneerde puls. Dit ziet eruit als een afbeelding in grijstinten, met het voorbehoud dat een enkele lichtfrequentie bevat, die meestal NIR kan zijn. Er is geen standaard voor het bereik of de schaal van deze waarden en ze worden mogelijk niet gecorrigeerd voor het bereik; Ondanks deze kanttekeningen kan de intensiteitsweergave zeer informatief zijn.
- Een RGB-waarde, samengevoegd uit een camera die met de laserscanner is gevlogen
- Het retournummer en het totale aantal retouren van de puls. Het LAS-formaat staat meerdere retouren per verzonden puls toe, maar meestal is de overgrote meerderheid de eerste en enige retour. Wanneer er meerdere retouren zijn van een puls, kan alleen de laatste op de grond zijn, maar zelfs de laatste terugkeer kan in de vegetatie zijn of functies zoals hoogspanningslijnen. De oudere LAS 1.2 en 1.3 konden 5 retouren per puls verwerken, terwijl de nieuwe 1.4 er maximaal 15 kon verwerken.
- De scanhoek, die aangeeft hoe ver van het dieptepunt de scanner was gericht; dit is typisch tot ongeveer 20-25 graden, positief en negatief, afhankelijk van welke kant van het dieptepunt. Weg van het dieptepunt zullen gladde wateroppervlakken zich gedragen als spiegels en zal er geen teruggekeerde energie zijn.
- Overlappingspunten, waar twee vlieglijnen hetzelfde gebied bestreken.
- Het LAS-formaat maakt distributie van de volledige golfvormgegevens mogelijk, maar die optie wordt in de praktijk zelden gebruikt. De resulterende bestandsgroottes vergroten de gegevensopslag enorm, en weinig uiteindelijke eindgebruikers willen of hebben die gegevens nodig.
Het LAS-bestand heeft een koptekst met metagegevens over het bestand.
- Er wordt verondersteld dat de datum / projectie-informatie is ingesloten, maar deze ontbreekt mogelijk.
- Het heeft het hoogtebereik, maar heeft meestal verhogingen die zowel te hoog als te laag zijn. Wanneer dit wordt gebruikt om de verhogingen te kleuren, leidt dit tot een zeer gecomprimeerde kleurenschaal. Er is een gevoel in de lidar-gemeenschap dat je nooit retouren moet verwijderen, maar ze gewoon als ruis moet coderen (de oudere LAS-versies hadden een classificatiecode voor weinig ruis en 1.4 voegde hoge ruis toe), maar dit helpt niet bij het bepalen van de ware elevatioin bereik. Ik denk dat het nooit verwijderen van een punt logisch kan zijn voor de gegevensproducenten, maar niet voor de eindgebruikers.
|
|---|
