vlaktemaat - Hunze en Aa's

Eigenschappen

Voorkeurslabel	vlaktemaat
Definitie	Een vlaktemaat, oppervlaktemaat of landmaat geeft aan hoe groot de oppervlakte van een vlak is, een door twee dimensies (lengte en breedte) afgebakend gebied. De basis oppervlaktemaat in het SI-stelsel is de vierkante meter, een vlak van één meter bij één meter.
Synoniem	vlaktematen, oppervlaktemaat, oppervlaktematen, landmaat, landmaten
Toelichting op definitie	Het bepalen van de oppervlakte van een terrein lijkt een eenvoudige zaak, omdat men in de lage landen meestal vlakke oppervlakten moet opmeten. Het opmeten van hellende, of diep ingesneden terreinen stelt, bijvoorbeeld voor het kadaster en voor het bepalen van een prijs per vierkante meter heel wat praktische en juridische problemen die een landmeter moet oplossen. Bij de invoering van het metrieke stelsel was er een aparte oppervlaktevlaktemaat, de are (aangeduid met een a) die 10 m × 10 m = 100 m² meet. Hiervan afgeleid waren de centiare (1 ca = 1/100 a = 1 m²) en de hectare (1 ha = 100 a = 10.000 m²), ook nog bunder genoemd. Deze maten komen in het spraakgebruik nog wel voor.
Exacte overeenkomst	https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlaktemaat
Status	Concept

Relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunten
vlaktemaat	Breder	oppervlakte (Begrip)
vlaktemaat	Bron van	Wikipedia begrippen (Informatiebron)
vlaktemaat	Deel van	Het Internationale Stelsel van Eenheden (Begrip)

Afgeleide relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunt
are (Begrip)	Breder	vlaktemaat
centiare (Begrip)	Breder	vlaktemaat
hectare (Begrip)	Breder	vlaktemaat

Een vlaktemaat, oppervlaktemaat of landmaat geeft aan hoe groot de oppervlakte van een vlak is, een door twee dimensies (lengte en breedte) afgebakend gebied. De basis oppervlaktemaat in het SI-stelsel is de vierkante meter, een vlak van één meter bij één meter.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Een hoeveelheid afstand.

Minimale lengte van een recht lijnstuk tussen twee evenwijdige rechte lijnen (in twee dimensies) of vlakken (in drie dimensies) die een bepaalde geometrische vorm omsluiten.

Het geheel van virtuele en fysieke (aanwijsbare) opdelingen en indelingen van het aardoppervlak.

De eenheid van het Internationale Stelsel van eenheden, internationaal aangeduid als SI.

Eenheid van lengte, die volgt uit de vaste numerieke waarde van de snelheid van het licht in vacuüm c, die is vastgesteld op 299 792 458, uitgedrukt in m•s-1, waarbij de seconde volgt uit de cesiumfrequentie.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Door een type landgebruik gekarakteriseerd zichtbaar begrensd stuk grond, niet zijnde weg, spoorbaan of water.

Een topografische - en internationaal rechtserkende eenheid.

Een oppervlak in de driedimensionale meetkunde kan intuïtief worden gezien als een ruimtelijk object waarop men in twee onafhankelijke richtingen kan bewegen, zoals op een boloppervlak. Dit in tegenstelling tot een lijn, waar men slechts één bewegingsrichting heeft, namelijk langsheen de lijn zelf.

Een diep is de benaming die zowel aan sommige kanalen als aan natuurlijke vaarwaters wordt gegeven. De aanduiding heeft betrekking op de waterdiepte, die meer is dan een watergang die voor de ontwatering is bedoeld. Deze extra diepte maakt scheepvaart mogelijk.

Door een type landgebruik gekarakteriseerd zichtbaar begrensd stuk grond, niet zijnde weg, spoorbaan of water.

Van staatswege gehouden openbare registers van onroerende goederen binnen Nederland.

Een geodeet of landmeter is een landmeetkundige, een beoefenaar van de geodesie. Hij meet hoeken, afstanden en hoogteverschillen, berekent oppervlakten, voert waterpassingen uit en levert de basis voor landkaarten.

Het stijgen van de waterspiegel als gevolg van toenemende rivierafvoer.

Een are wordt in de landmeetkunde vaak gebruikt om de grootte (oppervlakte) van percelen (vooral landbouwgrond, bosgrond, maar soms ook bouwgrond) uit te drukken.

Een centiare (lees: centi-are) is een oppervlaktemaat, afgeleid van de are. Hij werd in de landmeetkunde vaak gebruikt om de grootte (oppervlakte) van percelen (vooral landbouw- en bosgrond, maar ook soms bouwgrond) uit te drukken.

Een hectare is een eenheid van oppervlakte van 100 m × 100 m = 10 000 m² en wordt als ha afgekort.

Geconcentreerde uitstroming van kwelwater.

Obligatoire verbintenisscheppende, meerzijdige rechtshandeling in de vorm van een wilsovereenkomst tussen twee of meer partijen gericht op het in het leven roepen van verbintenissen.

Mentale representatie van een soort ding.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een begrip is een entiteit waarmee een bepaalde klasse, een idee of een relatie als object aangeduid kan worden.

Grondwater dat op natuurlijke wijze uit het aardoppervlak tevoorschijn komt.

Het systeem dat de in te winnen grootheden levert.

Een bron is de plaats of organisatie waar bepaalde informatie is ontstaan en/of beschikbaar wordt gesteld, of de documenten waarin die informatie is vervat.

Punt van waaruit grondwater wordt onttrokken.

Oorsprong van een emissie.

In de wiskunde is de afgeleide of het differentiaalquotiënt een maat voor verandering van een functie ten opzichte van verandering van zijn variabelen. Voor een functie in één variabele is de afgeleide de limiet van de verhouding tussen de verandering in de functiewaarde en de verandering in de variabele die daaraan ten grondslag ligt.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een natuurlijk dan wel niet-natuurlijk persoon waarvan de waterbeheerder gegevens bewaart.