carbonaathardheid

Eigenschappen

Voorkeurslabel	carbonaathardheid
Afkorting	KH
Definitie	Gehalte aan opgeloste kalk en magnesiumzouten die kunnen neerslaan door verhitting.
Toelichting op definitie	Tijdelijke hardheid, deze hardheid wordt gewoonlijk veroorzaakt door waterstofcarbonaationen naast calcium- en/of magnesiumionen - door koken kan deze hardheid verwijderd worden. Bron: NEN 6599. Carbonaathardheid, veelal weergegeven met KH, is een maat voor de waterhardheid waarbij alleen de concentraties van carbonaationen [CO32−] en bicarbonaationen [HCO3−] gemeten worden. Carbonaathardheid wordt o.a. uitgedrukt in Duitse graden °dH, mmol/l of ppm. Water met een met concentratie CaCO3 van 0,179 mmol/l of 17,8 mg/l heeft een carbonaathardheid van 1 °dH. Een oplossing van 120 mg natriumbicarbonaat NaHCO3 per liter water bevat 1,4285 mmol/l bicarbonaat (molmassa NaHCO3 is 84). Dit is qua carbonaathardheid equivalent met oplossing van 0,714 mmol/L calciumcarbonaat of 71,5 mg/l. Aangezien 1 °dH = 17,8 mg/l CaCO3 is de carbonaathardheid van de oplossing 4.0 °dH (Wikipedia)
Exacte overeenkomst	https://www.aquo.nl/index.php/Id-caf955ce-972d-4e91-8b17-bd549501af1d, https://nl.wikipedia.org/wiki/Carbonaathardheid
Status	Concept

Relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunten
carbonaathardheid	Breder	carbonaat (Begrip)
carbonaathardheid	Bron van	Aquo begrippen (Informatiebron) Wikipedia begrippen (Informatiebron)
carbonaathardheid	Lid van Aquo	chemie (Collectie Aquo) IM Metingen (Collectie Aquo)

Afgeleide relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunt
niet-carbonaathardheid (Begrip)	Gerelateerd	carbonaathardheid

Gehalte aan opgeloste kalk en magnesiumzouten die kunnen neerslaan door verhitting.

Een afkorting is, in schriftelijk taalgebruik, iedere verkorte schrijfwijze voor een woord, woordgroep, naam of andere aanduiding.

Gehalte aan opgeloste kalk en magnesiumzouten die kunnen neerslaan door verhitting.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

De betrekkelijke hoeveelheid van een bestanddeel in een mengsel.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

De hardheid die kan neerslaan door verhitting.

Chemisch element dat behoort tot de groep aardalkalimetalen. Atoomnummer 20, symbool Ca.

Grondwater dat op natuurlijke wijze uit het aardoppervlak tevoorschijn komt.

Het systeem dat de in te winnen grootheden levert.

Een bron is de plaats of organisatie waar bepaalde informatie is ontstaan en/of beschikbaar wordt gesteld, of de documenten waarin die informatie is vervat.

Punt van waaruit grondwater wordt onttrokken.

Oorsprong van een emissie.

Gehalte aan opgeloste kalk en magnesiumzouten die kunnen neerslaan door verhitting.

De hardheid uitgedrukt in milligram calciumoxide per liter.

Chemische eigenschap die gelijk is aan de som van meerwaardige kationen.

De waterhardheid van water is een maat voor de concentratie van metaal-ionen, veelal magnesium- en calciumcarbonaat, maar ook bicarbonaten en sulfaten, in het water. Het meeste drinkwater bevat calcium dat bij verhitting neerslaat als calciumcarbonaat. Die neerslag wordt ook wel kalk, kalkaanslag of ketelsteen genoemd, verwijzend naar de aanslag in fluitketels.

Sterkte van een oplossing uitgedrukt in aantal massa eenheden per volume eenheid.

Sterkte van een oplossing uitgedrukt in aantal massa eenheden per volume eenheid.

Toestand waarin een opgeloste stof homogeen gemengd is met een vloeibaar oplosmiddel.

Meeteenheid die aangeeft in welke mate een stof bindingen kan aangaan met andere stoffen.

Wikipedia is een online encyclopedie die ernaar streeft inhoud te bieden die vrij herbruikbaar, objectief en verifieerbaar is.

Obligatoire verbintenisscheppende, meerzijdige rechtshandeling in de vorm van een wilsovereenkomst tussen twee of meer partijen gericht op het in het leven roepen van verbintenissen.

Mentale representatie van een soort ding.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een begrip is een entiteit waarmee een bepaalde klasse, een idee of een relatie als object aangeduid kan worden.

Uniforme taal voor het uitwisselen van gegevens binnen de watersector.

In de wiskunde is de afgeleide of het differentiaalquotiënt een maat voor verandering van een functie ten opzichte van verandering van zijn variabelen. Voor een functie in één variabele is de afgeleide de limiet van de verhouding tussen de verandering in de functiewaarde en de verandering in de variabele die daaraan ten grondslag ligt.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een natuurlijk dan wel niet-natuurlijk persoon waarvan de waterbeheerder gegevens bewaart.