aantoonbaarheidsgrens

Eigenschappen

Voorkeurslabel	aantoonbaarheidsgrens
Definitie	De door het laboratorium vastgestelde kleinste waarde van het gemeten gehalte of de waargenomen waarde van de parameter in een monster, waarvan de aanwezigheid nog met een bepaalde betrouwbaarheid kan worden vastgesteld. In de standaard wordt als grens hiervoor een relatieve standaardafwijking van 33% op dat meetniveau gehanteerd
Synoniem	aantoonbaarheidsgrenzen
Toelichting op definitie	Ook in de NEN777-2012 wordt gebruikgemaakt van deze operationele definitie die de aantoonbaarheidsgrens gelijkstelt aan driemaal de standaardafwijking op dit niveau. De aantoonbaarheidsgrens (AG) is per definitie het werkelijke concentratieniveau waarbij de kans op fout-negatieve uitslagen beperkt is (het niveau van betrouwbaar aantonen). Daarom wordt bij herhaalde analyse van een laboratoriummonster op AG-niveau of hoger met grote betrouwbaarheid steeds dezelfde kwalitatieve uitslag (nl. ‘positief’) verkregen. (Bron: NEN 7777+C1:2012 / Aquo)
Exacte overeenkomst	https://www.aquo.nl/index.php/Id-2189d739-cc71-4548-8f23-0f9f702fa616
Status	Concept

Relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunten
aantoonbaarheidsgrens	Breder	ongeclassificeerd ding (Begrip)
aantoonbaarheidsgrens	Bron van	Aquo begrippen (Informatiebron)
aantoonbaarheidsgrens	Gerelateerd	meetresultaat (Begrip) meting (Begrip) nauwkeurigheid (Begrip)
aantoonbaarheidsgrens	Lid van Aquo	IM Metingen (Collectie Aquo) chemie (Collectie Aquo) geo informatie (Collectie Aquo) watersysteembeheer kwaliteit (Collectie Aquo)

Afgeleide relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunt
meetresultaat (Begrip)	Gerelateerd	aantoonbaarheidsgrens

De door het laboratorium vastgestelde kleinste waarde van het gemeten gehalte of de waargenomen waarde van de parameter in een monster, waarvan de aanwezigheid nog met een bepaalde betrouwbaarheid kan worden vastgesteld. In de standaard wordt als grens hiervoor een relatieve standaardafwijking van 33% op dat meetniveau gehanteerd

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Het begrip waarde wordt gebruikt in twee betekenissen: objectief, een getal dat kan worden toegekend aan een eigenschap van een idee, handeling of zaak; subjectief, de beoordeling van een idee, handeling of zaak.

De betrekkelijke hoeveelheid van een bestanddeel in een mengsel.

Een eigenschap van een systeem, medium, organisme of object die kan worden gemeten of bepaald.

Een coëfficiënt die de grootte van een systeemkenmerk aangeeft. Hierbij kunnen twee soorten parameters worden onderscheiden: een harde parameter en een zachte parameter.

Een representatieve hoeveelheid materiaal die volgens een bepaalde bemonsteringswijze op één bepaalde locatie en op één bepaald tijdstip of gedurende een aaneengesloten tijdsperiode verzameld is uit één compartiment van een watersysteem voor het verrichten van onderzoek

Scheidingslijn tussen bestuurs-, verzorgings-, juridische of andere gebiedseenheden. Grenzen zijn kunstmatig aangebrachte lijnen die het ene stuk land of (administratief) gebied van het andere scheiden.

De standaardafwijking of standaarddeviatie (vaak aangeduid met de Griekse letter σ voor de populatie en s voor de steekproef), een begrip in de statistiek, is een maat voor de spreiding van een variabele of van een verdeling of populatie. De standaardafwijking is gedefinieerd als de wortel uit de variantie, en daardoor vergelijkbaar met de waarden van de variabele zelf.

De door het laboratorium vastgestelde kleinste waarde van het gemeten gehalte of de waargenomen waarde van de parameter in een monster, waarvan de aanwezigheid nog met een bepaalde betrouwbaarheid kan worden vastgesteld. In de standaard wordt als grens hiervoor een relatieve standaardafwijking van 33% op dat meetniveau gehanteerd

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Het verschil tussen een gemeten/benaderde waarde en de echte waarde.

Grondwater dat op natuurlijke wijze uit het aardoppervlak tevoorschijn komt.

Het systeem dat de in te winnen grootheden levert.

Een bron is de plaats of organisatie waar bepaalde informatie is ontstaan en/of beschikbaar wordt gesteld, of de documenten waarin die informatie is vervat.

Punt van waaruit grondwater wordt onttrokken.

Oorsprong van een emissie.

Uniforme taal voor het uitwisselen van gegevens binnen de watersector.

Obligatoire verbintenisscheppende, meerzijdige rechtshandeling in de vorm van een wilsovereenkomst tussen twee of meer partijen gericht op het in het leven roepen van verbintenissen.

Mentale representatie van een soort ding.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een begrip is een entiteit waarmee een bepaalde klasse, een idee of een relatie als object aangeduid kan worden.

In de wiskunde is de afgeleide of het differentiaalquotiënt een maat voor verandering van een functie ten opzichte van verandering van zijn variabelen. Voor een functie in één variabele is de afgeleide de limiet van de verhouding tussen de verandering in de functiewaarde en de verandering in de variabele die daaraan ten grondslag ligt.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een natuurlijk dan wel niet-natuurlijk persoon waarvan de waterbeheerder gegevens bewaart.