keramiek

Eigenschappen

Voorkeurslabel	keramiek
Definitie	Keramiek is een materiaal dat noch een metaal noch een polymeer is.
Toelichting op definitie	Voorbeelden van keramieken zijn bijvoorbeeld aardewerk, steengoed en porselein, maar daarnaast valt ook te denken aan glas, diamanten, supergeleiders en implantaten. Keramiek ontstaat door verhitting (in bijvoorbeeld een oven), soms in combinatie met druk, waarbij minimaal twee elementen aanwezig zijn. Een van deze elementen is non-metallisch en de ander mag zowel metallisch als niet-metallisch zijn. Keramische producten zijn anorganische niet-metallische producten die niet of nauwelijks oplosbaar zijn en voor een belangrijk deel uit kristallijn materiaal bestaan. Eerst krijgen de producten bij kamertemperatuur hun vorm en worden daarna met een warmtebehandeling bij hoge temperaturen (>800 °C voor klassieke en >1200 °C voor technische keramiek) gebakken en zullen de producten hun typische materiaaleigenschappen verkrijgen.
Exacte overeenkomst	https://nl.wikipedia.org/wiki/Keramiek
Status	Concept

Relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunten
keramiek	Breder	materiaal (Begrip)
keramiek	Bron van	Wikipedia begrippen (Informatiebron)
keramiek	Gerelateerd	duiker (Begrip)

Afgeleide relaties

Vertrekpunt	Relatie	Eindpunt
gres (Begrip)	Breder	keramiek

Keramiek is een materiaal dat noch een metaal noch een polymeer is.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Keramiek is een materiaal dat noch een metaal noch een polymeer is.

Een polymeer (Grieks: poly is veel en meros is deel) is een organische verbinding waarvan de moleculen bestaan uit een opeenvolging van identieke, of soortgelijke, delen (monomere eenheden) die chemisch aan elkaar zijn gekoppeld.

Beschrijving van de generieke kenmerken waarover een object dient te beschikken om te worden geclassificeerd als instantie van een specifiek objecttype.

Aardewerk is tot ongeveer 1100 °C uit klei gebakken keramiek, zoals vaatwerk, potten, schalen, drinkbekers, kruiken, tegels en drainagebuizen.

Steengoed of gres is een keramisch materiaal dat gemaakt is van een kleisoort (meestal oude tertiaire klei) die tegen hoge temperaturen bestand is. De eigenschappen van steengoed zitten in tussen die van aardewerk en porselein. Het wordt gebakken bij 1150 tot 1350 °C, waarbij het versintert, waardoor het niet-poreus is en ondoordringbaar wordt voor de meeste vloeistoffen. Het is ook goed bestand tegen zuren.

Een maar is een (voornamelijk) Groningse naam voor een waterloop. Maren zijn meestal smalle, ondiepe, onregelmatige, soms ook niet-natuurlijke stroompjes (slootjes) die al eeuwenlang door het landschap stromen.

Rationele activiteit die plaatsvindt binnen de geest (mind) van een persoon, en die resulteert in gedachten.

Kracht die per oppervlakte eenheid uitgeoefend wordt.

Enkelvoudig ding, dat lid kan zijn van een verzameling. Een element is een concept of een relatie.

Beschrijving van een in een bepaald deel van de zuiveringsinstallatie/kunstwerk gebruikt onderdeel.

In het algemeen is een vorm hoe een voorwerp zintuiglijk (tast, zicht, enzovoorts) op de mens overkomt, bijvoorbeeld cirkel, vierkant, rechthoek, ovaal, driehoek.

Obligatoire verbintenisscheppende, meerzijdige rechtshandeling in de vorm van een wilsovereenkomst tussen twee of meer partijen gericht op het in het leven roepen van verbintenissen.

Mentale representatie van een soort ding.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een begrip is een entiteit waarmee een bepaalde klasse, een idee of een relatie als object aangeduid kan worden.

Grondwater dat op natuurlijke wijze uit het aardoppervlak tevoorschijn komt.

Het systeem dat de in te winnen grootheden levert.

Een bron is de plaats of organisatie waar bepaalde informatie is ontstaan en/of beschikbaar wordt gesteld, of de documenten waarin die informatie is vervat.

Punt van waaruit grondwater wordt onttrokken.

Oorsprong van een emissie.

In de wiskunde is de afgeleide of het differentiaalquotiënt een maat voor verandering van een functie ten opzichte van verandering van zijn variabelen. Voor een functie in één variabele is de afgeleide de limiet van de verhouding tussen de verandering in de functiewaarde en de verandering in de variabele die daaraan ten grondslag ligt.

De typering van het structurele verband tussen een object van een objecttype en een (ander) object van een ander (of hetzelfde) objecttype.

Een natuurlijk dan wel niet-natuurlijk persoon waarvan de waterbeheerder gegevens bewaart.